- yapıncılı
- sif. Əynində yapıncı olan. Faytondan iki nəfər yapıncılı adam düşdü. M. Hüs.. Deyəsən, gələn yapıncılı idi. M. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
yapıncılı
Look at other dictionaries:
çağırış — is. 1. Çağırma, səsləmə; çağırma səsi. <Qəhrəman> dayanıb bu çağırış səsini dinləyirdi. S. R.. Şahpəri altdanüstdən geyinib Daşdəmirin çağırışına getdi. B. Bayramov. 2. Bir rəhbər ideyanı, siyasi tələbi qısa şəkildə ifadə edən müraciət;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mənsub — sif. <ər.> Nisbəti və mənsubiyyəti olan, əlaqəsi olan, aidiyyəti olan. <Keşikçilərin> içində yapıncılı ləzgi və qumuq, Cavanşir elinə mənsub sallaqbığlı . . atıcılar var idi. Ç.. Zeynal öz yaramazlıqlarını doğrultmaq üçün mühitlərini… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəfər — is. <ər.> 1. Bir tək adam; kimsə, şəxs, fərd, kəs. . . Tək bircə nəfərin də fikrinə gəlmir ki, dünyada yaşamaq ibarət deyil ondan ki, səhər dükana gedib, axşam abgüştü yeyib yatasan. C. M.. <Sultan bəy:> Hə, indi nə deyirsən, bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təmkinli — sif. və zərf Ağır, ağır sanballı, vüqarlı; özünü ələ ala bilən, özünü itirməyən, halını pozmayan. Təmkinli adam. – Yapıncılı kişi çox mülayim və təmkinli danışırdı. Ə. Vəl.. Qaranlıqdan Azadın sakit və təmkinli səsi eşidildi. Ə. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yüyürmək — f. Qaçmaq, qoşaraq getmək, bərk getmək, qaça qaça getmək; qoşmaq. Hara belə yüyürürsən? Uşaqlar yüyürməkdən yoruldu. – Küçədən bir çocuq yüyürdü evə. . M. Ə. S.. İtlər quyruqlarını, qulaqlarını şəkləyərək birdən birə hürməyə, yüyürməyə başladılar … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
